“Nou, wat jámmer dat jullie weggaan!” Een knuffel. Ze knijpt even in mijn bovenarm en wrijft een paar keer – rtsj rtsj rtsj – over mijn rug om haar woorden kracht bij te zetten. “Echt zó jammer.”
We staan tegenover het huis in Oost, dat we gaan verlaten voor Lombok. De vrouw naast wie we twee jaar woonden, was zojuist op ons afgestormd. Ik schat haar begin 40. Voor het eerst zie ik dat ze best knap is. Mooie huid, verzorgde nagels. Perfect decolleté – sjiek en sexy tegelijk. Ze heeft een fijne stem. Rotterdams accent. ,,Ik kom van een flatje van drie hoog,” vertelt ze trots. Knipoog.
Ik vraag haar wat ik haar altijd al had willen vragen. Hoe ziet haar samengestelde gezin eruit? Ze was vroeg moeder geworden. Hoe vroeg? “Oh nee schat, dat vertel ik niet.” Ze verliet haar ex en kwam bij haar huidige man terecht, met een prachtpand op een prachtplek achter het Wilhelminapark. Ze kregen een liefdesbaby. Eindelijk kan ik haar zeggen hoe knap ik dat kind vind. Ze lacht. Dank je, dank je. Wrijft nog een keer over mijn rug. Rtsj rtsj rtsj.
In de twee jaar dat ik hier woonde, bleef het met deze buurvrouw op links tot een ‘hoi’ en ‘fijne dag’. Tegen de mensen op rechts zei ik nooit wat. Ik weet eigenlijk niet eens hoe ze eruitzien. Het lijkt wel alsof er verhuisdozen – met name de dozen die een vertrek aankondigen – nodig zijn om een goed gesprek te hebben met je buren.
“Hé maar meisje, wat was er dan aan de hánd de afgelopen tijd?” Ze vertelde over haar dochter van 12 (dochter van 12? Die heb ik nooit gezien!) die mij, dankzij de dunne muurtjes in haar slaapkamer, hoorde huilen. Wel honderden keren. Ze had tegen haar moeder gezegd: “Mam. Ik denk dat er iemand dood is.” Ik beaamde dat dat zo was. Ze krijgt tranen in haar ogen. “Oh, oh, meis toch, had ik dit maar geweten.” Rtsj rtsj rtsj. “Och och. Meis toch.”
Een orkaan van burenwarmte. Vanaf het begin tot het eind van het gesprek. Ze deelt nog drie knuffels uit. Aan het eind moet ik bijna huilen. Ik kijk hoe ze het pad afloopt, haar voordeur opentrekt en hoe ze haar huis binnenstapt. De buurvrouw die ik graag had willen hebben.