In de Burgemeester Reigerstraat spreekt een oude man me aan. “Dame, wil je me helpen?” Ik kijk naar hem. Heeft hij al zijn ledematen nog? Check. Ademt hij? Yes. Loopt hij mank? Nee. Is hij verward? Nog niet te zeggen.
Als ik vraag wat er aan de hand is, vertelt hij zijn verhaal. Over zijn tv. Die doet het niet meer. Of nou ja. Hij doet het nog wel, maar het beeld blijft zwart. Het is eigenlijk niet zijn tv, maar die van zijn dochter. Maar die is op reis met haar vriend, en nu past hij op het huis en de kat. En op de tv.
Eigenlijk heb ik haast. Maar wie laat nou zo’n lieve oude schat staan? Ik denk aan mijn opa. Die stond laatst in de woonkamer van mijn ouders met zijn afstandsbediening te zwaaien. “Hij doet het niet meer!” Hij bleek de afstandsbediening verkeerd om te hebben gehouden. Deze man zal ook wel zoiets hebben gedaan.
“Ik loop met u mee”, zeg ik. Lisanne de tv-fikser. Lisanne de oude-mensen-vertroetelaar. Lisanne for president. Ik kom in de woonkamer van een typisch Utrechts yuppenhuis. Cactussen, foto’s van backpack-reizen, hippe vintagemeubels. De man blijkt een vrouw te hebben, Co. “Nou!” zegt Co lachend, terwijl ze in haar handen klapt. “Hij plukt de vrouwen hier gewoon van de straat!” Ik krijg de handgeschreven gebruiksaanwijzing te zien die hun dochter achterliet, en twee afstandsbedieningen. Dochterlief had kennelijk een voorspellende gave. ‘KLEINE AFSTANDSBEDIENING ALLÉÉN GEBRUIKEN OM TV AAN TE ZETTEN. NIET OP RODE KNOP DRUKKEN!’, staat er. Het woordje ‘niet’ had ze onderstreept.
Ik vermoed dat haar vader – die inmiddels met zijn handen in zijn grijze haren op de bank is geploft – op de rode knop heeft gedrukt. Dit is geen gevalletje ‘afstandsbediening verkeerd om’, ik kan dit niet voor hem oplossen. Sinds de digitale tv bestaat en ieder huishouden minimaal drie afstandsbedieningen en 1.437 kanalen bezit, vind ik zappen moeilijker dan de stelling van Pythagoras.
Als ik dat zeg, zakt de man nog verder weg in de bank. “Wát moet ík nu?” Dan staat Co op. Ze drentelt enthousiast naar haar man toe en roept: “Ja maar schát! Dan gaan we toch gewoon lekker wínkelen!!”
Ineens vermoed ik dat iemand anders op die rode knop heeft staan drukken.